برای انجام
ایمپلنت شخص بیمار باید از لثه‌های قوی و محکمی برخوردار باشد. در غیر اینصورت پیش از
ایمپلنت باید استخوانهای لثه تقویت شوند. بیماری‌هایی نظیر بیماری‌های حاد لثه، پوکی استخوان، و دیابت نوع دوم میتوانند باعث تحلیل رفتن استخوانها شوند و در این حالت استخوان قادر به نگهداری پایه ایمپلنت (فیکسچر) نیست.
پیوند استخوان در دندانپزشکی به عمل پر کردن و مستحکم سازی استخوان گفته میشود. پیوند استخوان یک عمل طبیعی میباشد و ایجاد واکنش‌های آنتی ژن و آنتی بادی نمیشود.
یکی از درمانهای معمول برای جوش نخوردن، استفاده از پیوند استخوان یا Graft
استخوان است. یکی از روشهای پیوند استخوان روش استئوژنز
است. در این روش استخوانی را که از محل دیگری تهیه شده است مانند
لگن یا پیوند استخوان همراه با عروق و یا استخوانهای آلوگرافت انجام میشود.
پس از انجام این عمل بافتهای استخوانی شروع به رشد میکنند و زمینه برای ایجاد درمان ایمپلنت فراهم میشود. روش دیگر استفاده از پودر استخوان ایمپلنت است. این پودر ذرات ریزی مثل شیشه هستند. تزریق این پودر باعث تقویت غشا و نهایتا رشد سلولهای استخوان ساز میشود. لازم به ذکر است که تمامی این مراحل با تشخیص پزشک مربوطه و عکس اسکن
تخصصی از محل مورد نظر قابل انجام میباشد.
آنچه در تصویر فوق مشاهده می‌کنید انجام پیوند استخوان همزمان با Extraction (خارج کردن دندان) میباشد که در این عمل حفره دندانی کامل بوسیله پیوند استخوان قوی گشته و استخوان آماده انجام ایمپلنت میشود.
عمل پیوند استخوان با بی حسی موضعی انجام میشود و همچنین زمان بهبود زخمها بسته به شرایط بدن بیمار از یک ماه تا 6 ماه به طول می‌انجامد.