تاریخچه الماس دریای نور به افسانه‌ها می‌رسد. بنا بر روایات این الماس را رستم در جنگ با تورانیان تصاحب نمود تا این که در جنگ‌ها به غارت رفت و به دست شاه هند افتاد. با این حال نادر شاه در سال ۱۷۳۹ در جنگ با هند الماس کوه نور و دریای نور را دوباره به ایران بازگرداند. به گزارش موزه جواهرات پس از قتل نادر، الماس کوه نور به غارت رفت و از ایران خارج شد اما الماس دریای نور همچنان در ایران نگهداری می‌شود. ناصرالدین شاه باور داشت که این الماس یکی از گوهرهای تاج کوروش بوده است. وزن دریای نور ۱۸۲ قیراط است و رنگ آن صورتی کم رنگ است که کمیاب‌ترین رنگ الماس است.
از مرگ نادر شاه در جنگهایی که در خاندان افشار اتفاق افتاد و تقریبا همه فرزندان و نزدیکان نادر شاه را به کشتن داد، الماس زیبای دریای نور به نوه نادر شاه، شاهرخ میرزا تنها بازمانده نادر رسید که قبلا توسط عمویش عادل شاه کور شده بود.
در این زمان سلطنت ایران مدعیان بسیاری داشت که نهایتا تاج پادشاهی و همراه با آن الماس دریای نور به خاندان زندیه رسید. لطفعلی خان زند آخرین پادشاه زندیه که شرح بسیاری از دلاوری ها و رشادت‌های او در تاریخ نوشته شده، آخرین فرد از خاندان زندیه بود که دریای نور را در اختیار داشت. در جنگهای مشهور و غم‌انگیز لطفعلی خان با آقا محمد خان، لطفعلی خان الماس دریای نور را در بازوبند خود داشت.
الماس دریای نور
پس از مرگ لطفعلی خان دریای نور به دست خاندان قاجار افتاد. متاسفانه فتحعلی شاه دومین پادشاه از خاندان قاجار عبارت
"سلطان صاحبقران فتح‌علی‌شاه قاجار 1244"
را بر روی این گوهر ارزشمند کنده‌کاری کرد و مقدار زیادی از ارزش آن کم کرد.
جواهرشناسان سرشناس (به‌خصوص کارشناسان کانادایی) معتقد هستند الماس دریای نور و نورالعین در اصل یک قطعه الماس بوده وبعدها آن‌را به دو تکه قسمت کرده‌اند که تکه بزرگ آن دریای نور نام گرفته و تکه کوچک آن که به وزن ۶۰ قیراط است نورالعین نامیده شده است. نورالعین در حال حاضر در موزه‌ی جواهرات ملی نگهداری می‌شود.